1940 - 1941
Jaarthema: Zonnewaarts
104 leden
Kampen
– Massemen (4/9 VT)
– Trektocht Koppenberg (14/4 – 18/4)
Turbulente tijden
Vooral de leeftijdsgroep van de VT’s en de leiding krijgt een massa nieuwe situaties en onduidelijke toekomstperspectieven te verwerken. Ook de grote aangroei van de groep en het door de omstandigheden snel wisselend verloop in de groepsploeg bemoeilijken de continuïteit en de stabiliteit van de groepswerking. Toch kunnen welpen, verkenners en VT’s vrij ongestoord hun gang gaan. Vanaf september weer in uniform en dan weer niet. Eigenlijk laat de bezetter enkel spelen en atletiek toe en zijn typische scoutsactiviteiten als oriëntatie, seinen, kaartlezen en kamperen verboden. Alle vergaderingen moeten via de districtsleiding op de Kommandantur worden gemeld. Toch kamperen de VT’s in september in Massemen. Pa-tochten kunnen niet, maar toch trekken de Herten op 2 november naar de Heusdense Zandbergen. Er worden veel grote spelen en pa-vergaderingen georganiseerd. Een van hun leiders, René Smet , wordt zo ziek dat hij in het sanatorium van Heynsdale moet worden opgenomen. De verkenners gaan in december op bezoek.
Voortrekkers
Na lang overleg wordt beslist de Klaasomhaling te vervangen door actieve medewerking aan Winterhulp. Verschillende leden kiezen voor de Vrijwillige Arbeidsdienst, Vlaamse Wacht, Dietse Blauwvoetvendels (later Nationaal Socialistische Jeugd Vlaanderen), Fabriekswacht, Organisation Todt , Nationalsozialistisches Kraftfahrerkorps, Vlaams Legioen, vrijwillige arbeid in Duitsland of Waffen-SS en hopen er hun scoutsgedachten te kunnen waarmaken.
Bestuursvergaderingen
Omdat de censuur blijkbaar ingeslapen is, wil men opnieuw groepsbladen drukken. De groep wordt lid van het Davidsfonds.
Jova
Om de jeugd van extreme en politieke bewegingen weg te houden, worden de districten aangespoord zoveel mogelijk groepen op te richten. Onder impuls van Walter Patoor vindt na lang aandringen bij de pastoor van ’t Arsenaal de eerste verkennersvergadering plaats in de Sint-Eligiusstraat op 22 december 1940. Paul Vandenbussche en Hubert Bossaert aanvaarden daar een leidersfunctie en zijn de eersten van de vele H.D.B.’ers die nieuwe groepen zullen helpen opstarten.
1941 - 1942
Jaarthema: Korpsgeest en uitbreiding
104 leden
Kamp
Bellem
Moeilijke omstandigheden
De talrijke groep kan niet over zijn lokalen beschikken en het materiaal is niet aangemeld en veilig verdeeld. Voor seniors, juniors en welpen lokalen vinden, is natuurlijk het grootste probleem. Voorlopig gebruikt men schoollokalen en ruimtes van de muziekmaatschappij De Neerschelde. Voor buitenactiviteiten wordt uitgeweken naar de terreinen van Mols aan de Van Biesbroeckstraat.
Strenge winter
Leeuwekop noteert in zijn persoonlijk logboek temperaturen tot -20 en vele sneeuwdagen. De kolenrekeningen voor de verwarming van de lokalen van de school en De Neerschelde worden niet zo vlot betaald. De licenties (jaarlijks lidgeld) bedragen voor 1942 12,-fr. In de groep wordt nu een groene districtsdas gedragen met gele rand. De H.D.B. wil er een eigen schild op met het wapenschild van Gentbrugge erop.
1942 - 1943
Jaarthema: Korpsgeest en uitbreiding
ongeveer 85 leden
Kampen
– Oostkamp (14/8 – 23/8 jv.)
– Meerle (18/8 – 28/8 v.)
Blokhut en Welpenleidsters
Het derde oorlogsjaar brengt voor onze groep twee opmerkelijke nieuwigheden. Wat reeds lang op verbondsniveau en in de districten was besproken, vindt ook bij ons ingang: de vervanging van de welpenleiding door welpenleidsters. Ten tweede was de lokalentoestand onhoudbaar zodat in september besloten wordt op het terrein van Mols een blokhut of voorstammershut te bouwen.
1943 - 1944
Jaarthema: Hou ende trou
97 leden
Jubileum 25 jaar H.D.B.
Oorlogsslachtoffers
Lijkt de oorlogsellende op het eerste gezicht voor een jeugdbeweging nog draaglijk, omdat men zich aan allerlei toestanden van beperkte vrijheid, bedilzuchtige reglementeringen en materiële ontberingen aangepast heeft, dan geldt dit niet meer wanneer het oorlogsgeweld onmiddellijk toeslaat. In de documenten wordt ook zelden of niet gewag gemaakt van hoe de gezinnen van de scoutsleden worden getroffen door het sneuvelen van familieleden of door innerlijke verscheurdheid wegens de keuze voor een of andere belangengroep. Henri De Smet en Jean Robert vallen aan het Oostfront, Lucien De Geyter blijft er vermist. Na het verlies van Joris Van Avermaet in de eerste oorlogsmaand vallen drie dodelijke slachtoffers in het bombardement op de Vredestraat te Gentbrugge op 5 september 1943. Akela Marie Smet, Bagheera Yvonne Smet en ver-kenner Henri De Bruyne lieten daarbij het leven.
Later volgen nog twee slachtoffers: verkenner Noël Roman overlijdt aan de nasleep van verwondingen opgelopen tijdens opruimingswerken van oorlogspuin en voortrekker Albert De Backer bezwijkt aan de gevolgen van oorlogsontberingen. Deze overledenen zullen door de groep bij vele gelegenheden worden herdacht.
25-jarig jubileum
De naderende bevrijding zal er wel niet vreemd aan geweest zijn dat plots zonder maandenlange voorbereiding besloten werd het kwarteeuwfeest van de groep te vieren. Het samenvallen met de inhuldiging van een nieuwe pastoor kan een toevallige handige camouflage zijn geweest voor de toch groots opgezette activiteit.
1944 - 1945
Jaarthema: Handhaaf en bou
81 leden
Kampen
– Bergenkruis
– Waarschoot (w.)
– Mont-St.-Guibert (v.)
– Ronse
– weide aan de blokhut
Bevrijding
Wat voor de enen het einde van de ellende betekent, is voor anderen het begin van een lijdensweg. Grote vreugde en feestroes blijken nergens uit de documenten. Het plotse afbreken van verslagen getuigt van ontnuchtering, ontgoocheling, verbijstering om wat aan diepe wonden van de wereldbrand overblijft. Naast het verscheurend effect van zuivering en repressie moet ook het leed van gesneuvelden, vermisten en gevangenen worden verwerkt en kost de dagelijkse strijd om te overleven in een verwoest Europa grote moeite.
Toch zullen ook dan jongeren van een mooie toekomst hebben gedroomd en zich door spel en vermaak in een scoutsgroep hebben aangetrokken gevoeld. Dat bewijzen in ieder geval de zeer talrijke welpen. Het is duidelijk dat de keuze om de horde aan leidsters toe te vertrouwen bij de ouders in goede smaak is gevallen.